Τριήμερη εκδρομή 22-24 Απριλίου 2007

Δίον - Αμπελάκια - Βόλος - Πήλιο - Μετέωρα

Ξενοδοχείο ΝΕΦΕΛΗ

 

 

208

ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

 

607

ΓΚΑΖΟΥ ΝΙΚΗ

301

ΓΚΑΖΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

 

401

ΚΥΡΙΜΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αγόρια

Μαθητές

 

Κορίτσια

209

1

ΑΛΕΞΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝ

 

402

1

ΑΝΕΣΤΙΔΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ

Δωμάτιο 1ο

2

ΒΛΑΣΑΚΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

 

Δωμάτιο 10ο

2

ΚΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΧΡΥΣΟΥΛΑ

 

3

ΚΑΤΑΦΥΓΙΩΤΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

 

 

3

ΜΟΣΧΟΥ ΕΥΘΑΛΙΑ

302

1

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ

 

403

1

ΑΡΒΑΝΙΤΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ

Δωμάτιο 2ο

2

ΝΤΕΡΜΑΡΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

 

Δωμάτιο 11ο

2

ΠΕΤΣΑΒΑ ΖΑΧΑΡΟΥΛΑ

 

3

ΟΣΜΑΝΙ ΝΤΕΝΑΛΝΤ

 

 

3

ΤΖΕΛΕΠΗ ΚΟΡΝΗΛΙΑ

303

1

ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

 

404

1

ΖΟΛΩΤΑ ΖΩΗ

Δωμάτιο 3ο

2

ΚΙΝΤΖΟΝΙΔΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ

 

Δωμάτιο 12ο

2

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ ΛΕΜΟΝΙΑ

 

3

ΧΑΤΖΗΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

 

 

3

ΛΟΥΛΟΥ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ

304

1

ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ

 

405

1

ΚΑΡΑΤΑΚΗ ΣΟΥΛΤΑΝΑ

Δωμάτιο 4ο

2

ΜΑΥΡΙΔΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

 

Δωμάτιο 13ο

2

ΜΑΤΚΑ ΝΙΚΟΛΙΝΑ

 

3

ΤΡΑΧΑΝΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

 

 

3

ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΕΥΜΟΡΦΙΑ

305

1

ΘΕΟΦΑΝΙΔΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

 

406

1

ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ

Δωμάτιο 5ο

2

ΠΑΝΤΑΖΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

 

Δωμάτιο 14ο

2

ΠΕΡΤΕΤΖΟΓΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ

 

3

ΤΖΙΒΑΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

 

 

 

 

306

1

ΚΑΓΙΑΟΓΛΟΥ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ

 

407

1

ΚΕΡΑΜΑΡΗ ΣΤΕΡΓΙΑΝΗ

Δωμάτιο 6ο

2

ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ ΗΛΙΑΣ

 

Δωμάτιο 15ο

2

ΧΑΝΤΑΒΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ

 

3

ΚΥΡΣΤΑΥΡΙΔΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

 

 

3

ΧΟΥΡΠΟΥΛΙΑΔΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ

307

1

ΜΑΝΑΒΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ

 

409

1

ΜΑΥΡΟΜΑΤΗ ΝΙΚΗ

Δωμάτιο 7ο

2

ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

 

Δωμάτιο 16ο

2

ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ

 

3

ΠΕΡΠΕΡΙΔΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ

 

 

3

ΣΑΡΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ

308

1

ΛΑΜΠΡΙΑΝΙΔΗΣ ΛΑΜΠΡΙΑΝΟΣ

 

608

1

ΜΠΟΝΤΟΣΟΓΛΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑ

Δωμάτιο 8ο

2

ΠΕΤΡΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

 

Δωμάτιο 17ο

2

ΠΑΡΤΣΑΛΙΔΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ

 

3

ΤΟΥΡΤΑΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ

 

 

3

ΤΣΙΓΚΟΥ ΒΙΚΤΩΡΙΑ

309

1

ΠΡΟΒΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

 

609

1

ΣΑΒΒΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ

Δωμάτιο 9ο

2

ΤΑΝΑΝΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

 

Δωμάτιο 18ο

2

ΤΕΝΙΔΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

 

3

ΤΣΟΥΤΣΟΥΡΑΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ

 

 

3

ΤΖΑΝΑ ΝΙΚΗ

 

 

 

Απόντες

 

 

 

1

ΚΙΝΤΖΟΝΙΔΗΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ

 

 

1

ΒΕΤΣΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ

 

2

ΜΠΕΛΤΣΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

 

 

2

ΚΑΤΣΑΡΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ

 

3

ΜΠΙΖΙ ΙΣΜΙΡ

 

 

3

ΜΙΔΟΥΧΑ ΕΥΔΟΞΙΑ

 

4

ΣΚΑΜΑΓΚΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

 

 

4

ΣΕΡΓΙΝΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ

 

5

ΧΑΤΖΗΣΥΜΕΩΝΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

 

 

 

 

 

Για τις δύο πρώτες ημέρες έγραψε ο Ηλίας Καράμπελας

Κυριακή 22 Απριλίου 2007

 Η ημέρα που όλοι περιμέναμε είχε πλέον φτάσει. Αφού συγκεντρωθήκαμε μπροστά στο σχολείο -ο καθένας με τις αποσκευές του- ξεκινήσαμε για την τριήμερη εκδρομή μας στην πανέμορφη πόλη του Βόλου. Μέχρι να φτάσουμε όμως στον κύριο προορισμό μας θα κάναμε αρκετές στάσεις. Αρχικά λοιπόν σταματήσαμε στο Δίον και επισκεφτήκαμε τον αρχαιολογικό χώρο.

 

 

Μείναμε έκθαμβοι από τα πολλά και σε καλή κατάσταση αρχαία που είχαν έρθει στο φως από τις ανασκαφές.

Αφού λοιπόν βγάλαμε φωτογραφίες επιστρέψαμε στο λεωφορείο και συνεχίσαμε τη διαδρομή μας δίχως να επισκεφτούμε το αρχαιολογικό μουσείο διότι ο χρόνος μας πίεζε. Επόμενη στάση ήταν τα Τέμπη. Αξίζει να σημειωθεί πως αυτή η στάση ήταν ιδιαίτερα τονωτική μια και μέσα στο λεωφορείο η ζέστη ήταν αφόρητη. Εκεί περάσαμε πάνω από τον Πηνειό μέσω της κρεμαστής γέφυρας, η οποία δεν ήταν και τόσο σταθερή με αποτέλεσμα μερικά άτομα να πανικοβληθούν. Τελικά καταφέραμε να φτάσουμε στην απέναντι όχθη, δηλαδή στη μεριά του Ολύμπου. Έπειτα, μπήκαμε στο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής και κατεβήκαμε στο αγίασμα.

 

 

Έχοντας πλέον πάρει δυνάμεις συνεχίσαμε το δρόμο μας για τα Αμπελάκια κάνοντας μία μικρή παράκαμψη από την Εθνική οδό. Η θέα από το χωριό ήταν μαγευτική, σαν να είχε βγει από παραμύθι.

Εκεί επισκεφτήκαμε το λαογραφικό μουσείο και θαυμάσαμε το αντίγραφο της Μεγάλης Χάρτας του Ρήγα Φεραίου καθώς και ενδυμασίες και αντικείμενα που χρησιμοποιούνταν στην παλιά καθημερινή ζωή. Στη συνέχεια πήγαμε στο εκκλησάκι του Αϊ Γιώργη ο οποίος την επόμενη μέρα γιόρταζε.

Είχε έρθει πλέον η ώρα του μεσημεριανού το οποίο ήταν επεισοδιακό για δύο συμμαθητές μας οι οποίοι γευμάτισαν μία ώρα μετά τους υπόλοιπους. Μάλιστα, ο ένας θίχτηκε τόσο πολύ που είχε έναν «ήπιο καυγά» με το σερβιτόρο. Αφού λοιπόν ξεκουραστήκαμε κάτω από τη σκιά του πλάτανου στην πλατεία αναχωρήσαμε με επόμενο προορισμό το Βόλο.

 

 

Η ομορφιά της πόλης φάνηκε με το που την αντικρίσαμε. Τι να προτιμήσουμε; Το γραφικό λιμάνι με τη γαλήνια θάλασσα να απλώνεται σαν πέπλο μπροστά μας ή τα επιβλητικά βουνά που δέσποζαν προκαλώντας το δέος και το θαυμασμό του επισκέπτη και δημιουργώντας τον τέλειο συνδυασμό βουνού- θάλασσας; Όλα ήταν υπέροχα. Βέβαια, η υποδοχή που είχαμε στο ξενοδοχείο δεν ήταν δυστυχώς το ίδιο υπέροχη αφού μας ζητήθηκε να υπογράψουμε υπεύθυνη δήλωση με την οποία θα δεχόμασταν πως αν προκαλούσαμε οποιοδήποτε πρόβλημα θα έπρεπε να αποχωρήσουμε. Τελικά όμως οι καθηγητές χειρίστηκαν όπως έπρεπε το θέμα και χωρίς να υπογράψουμε την υποτιμητική δήλωση εγκατασταθήκαμε στα δωμάτιά μας.

Αναπαυτήκαμε, φρεσκαριστήκαμε και ήμασταν πλέον έτοιμοι για τη βραδινή μας βόλτα. Πήγαμε στην παραλία και γευματίσαμε σε μία ψαροταβέρνα. Έπειτα, κάναμε βόλτα κατά μήκος της παραλίας και συγκεντρωθήκαμε για να πάμε σε ένα club το οποίο ήταν κλειστό. Έτσι, κατευθυνθήκαμε και πάλι προς την παραλία για παρατήρηση αστερισμών. Είχα πάρει μαζί μου και το τηλεσκόπιό μου μια και είχα αναλάβει την εργασία των αστερισμών. Δυστυχώς όμως το τηλεσκόπιο δε μας χρειάστηκε.

 

 

Μόνο ο Απόστολος βρήκε τη χαρά του προσπαθώντας να εντοπίσει τη Σελήνη. Ο κύριος Γκαζάς και εγώ, κυρίως ο κύριος Γκαζάς χρησιμοποιώντας ένα επιπεδόσφαιρο, εντοπίσαμε από τη μεριά μας όλους τους αστερισμούς που βέβαια ήταν δυνατόν να εντοπιστούν την ώρα εκείνη. Μετά από λίγο πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο. Η πρώτη μέρα της εκδρομής μας είχε ολοκληρωθεί. Φυσικά ακολούθησε μία πολύ μα πραγματικά πολύ μακριά νύχτα στα δωμάτια, όπως άλλωστε συμβαίνει σε κάθε τριήμερη εκδρομή. Το τηλέφωνο χτυπούσε συνεχώς στο δωμάτιό μας σαν να μας είχαν βάλει στόχο. Βέβαια, όλα τα τηλεφωνήματα ήταν φάρσες μα εγώ την πρώτη φορά δεν το κατάλαβα και άρχισα να δίνω ονόματα, μα μόλις μου το έκλεισαν γελώντας μπήκα στο νόημα και αν και δεν τηλεφώνησα σε κανέναν έκανα τις δικές μου φάρσες έχοντας πάντα μια καινούρια ιδέα για το τι να απαντήσω στους επίδοξους φαρσέρ. Οι ώρες κυλούσαν και με τους συγκατοίκους μου να γελούν συνεχώς ήταν αδύνατο να κοιμηθώ. Όχι μόνο εγώ, αλλά και οι μαθητές από τα διπλανά δωμάτια οι οποίοι μας ζήτησαν ευγενικά να σωπάσουμε.


Δευτέρα 23 Απριλίου 2007

 

 Η καινούρια μέρα που ξημέρωσε μας βρήκε όλους εξουθενωμένους. Αφού πήραμε πρωινό στον μπουφέ του ξενοδοχείου αναχωρήσαμε για το Πήλιο με τους περισσότερους να επιζητούν λίγο ακόμα ύπνο στο λεωφορείο. Στο Πήλιο είχαμε σχεδιάσει να κάνουμε αρκετές στάσεις μα κανείς δεν είχε προβλέψει το ενδεχόμενο της εξόδου εμεσμάτων, που δεν ήταν τίποτα περισσότερο από την αποβολή του πρωινού σε υγρή μορφή. Βέβαια, ένας φίλος μου, μου αποκάλυψε πως στο ξενοδοχείο είχε πιει χυμό, καφέ και είχε φάει γάλα με δημητριακά. Ήταν λοιπόν λογικό και επόμενο να νιώθει αδιάθετος σε συνδυασμό κιόλας με τις λίγες ώρες ύπνου. Τελικά λοιπόν η μόνη μας στάση ήταν στο χωριό Μακρυνίτσα. Εκεί απολαύσαμε την αποκαθηλωτική θέα με κομμένη την ανάσα και χαλαρώσαμε κάτω από τη σκιά ενός υπεραινώβιου πλατάνου.

 

 

Στη συνέχεια, κάνοντας μόνο μία μικρή στάση για φαγητό στο πόδι, κατευθυνθήκαμε προς τα Καλά Νερά. Ο δρόμος ήταν γεμάτος στροφές και η ζωή μας δύσκολη. Μετά λοιπόν από την επεισοδιακή μας διαδρομή φτάσαμε επιτέλους στην παραλία όπου φάγαμε για μεσημέρι. Εκεί βρήκαμε και έναν Άγγλο και κάναμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση μαζί του για το αγγλικό ποδόσφαιρο και δε θα μπορούσαμε βέβαια να μην του μιλήσουμε και εμείς για τις ελληνικές ομάδες. Επίσης, περάσαμε και το πολιτιστικό και ιστορικό μας μήνυμα μιλώντας με πάθος και αποφασιστικότητα για το θέμα με τη Μακεδονία και το Μέγα Αλέξανδρο που τα Σκόπια επιζητούν να οικειοποιηθούν. Αφήνοντας πίσω μας και τα Καλά Νερά πήραμε το δρόμο για το Βόλο. Εκείνη την ημέρα λοιπόν, είχαμε κάνει όλο το γύρω του Πηλίου και παρόλο που υπήρξαν και άτυχες στιγμές είχαμε γενικά απολαύσει τη διαδρομή μέσα στα καταπράσινα βουνά, στοιχείο που λείπει σε μας που ζούμε στην πόλη. Φυσικά, η δεύτερη ημέρα της εκδρομής μας δεν είχε φτάσει στο τέλος της ακόμη...

Καράμπελας Ηλίας

 


Για την δεύτερη και τρίτη ημέρα έγραψε η Στέλλα Κεραμάρη

 

Η εκδρομή μας συνεχίζεται. Οι καθηγητές δεχόμενοι τις έντονες πιέσεις από τους πεινασμένους μαθητές, αποφασίζουν να κάνουμε στάση, στα Καλά Νερά, προκειμένου να κατευνάσουν την πείνα μας.

 

 

Εκεί σ’ ένα παραθαλάσσιο μαγαζί, με σουβλάκια, γύρο και πατάτες, απολαύσαμε το γεύμα μας, που αν και απλό και λιτό ήταν άκρως ικανοποιητικό. Ο κυματισμός της θάλασσας, η γαλήνη της παραλίας, οι φωτεινές και ζεστές ακτίνες του ήλιου, το γλυκό αεράκι μας έδωσαν την αίσθηση του καλοκαιριού. Μετά το γεύμα και ενώ οι καθηγητές συνέχιζαν να απολαμβάνουν το κρασάκι τους, οι περισσότεροι από μας βρεθήκαμε στην προβλήτα της παραλίας, να αγναντεύουμε την θάλασσα ακούγοντας τον παφλασμό των κυμάτων ή ακόμη να κάνουμε και ηλιοθεραπεία. Φυσικά η λήψη φωτογραφιών ήταν διαρκής και κυρίαρχη ήταν η μορφή της Εύης Ανεστίδου και της Χριστίνας Χαντάβα. Πολλοί από μας γεύτηκαν και ένα δροσερό παγωτό απ’ το κοντινό περίπτερο.

Η ώρα της αναχώρησης έφτασε. Επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο και μια απαράμιλλης ομορφιάς διαδρομή στις κατάφυτες παρυφές του Πηλίου ξεκίνησε. Αν και ο δρόμος δύσβατος και γεμάτος στροφές, η μοναδική θέα μας αποζημίωνε.

 

 

Αργά το απόγευμα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας στο Βόλο. Αποκαμωμένοι, γεμάτοι κούραση, αφεθήκαμε στον ύπνο, ύστερα από ένα χαλαρωτικό μπάνιο. Κυρίως όμως, δράση πήραν στα δωμάτια των κοριτσιών, τα πιστολάκια, οι ισιωτικές μηχανές, οι βούρτσες, τα καλλυντικά μιας και έπρεπε να προετοιμαστούμε για τη βραδινή μας έξοδο. Η κίνηση έξω από τα δωμάτιά μας ήταν φοβερή. Οι επισκέψεις άλλων συμμαθητών μας διαρκείς. Τέλος κατά τις 9 το βράδυ, συνεπείς όλοι συγκεντρωνόμαστε στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου. Οι καθηγητές ψάχνουν απεγνωσμένα κάποιο χώρο ψυχαγωγίας και κατά προτίμηση «ρεμπετάδικο», δυστυχώς όμως και για τύχη της πλειονότητας των μαθητών επικράτησε η λαϊκή βούληση και έτσι σύντομα θα ξεκινούσαμε για κάποιο κοντινό «κλαμπ».

Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναφερθούμε στους άτυχους της βραδιάς, σε κάποιους συμμαθητές μας δηλαδή που λόγω του πυρετού που ανέβασαν δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν μαζί μας, αλλά και στην προθυμία του κυρίου Σιδηρόπουλου να παραμείνει κοντά τους για να τους προσέχει.

Η νύχτα όπως προοικονομήθηκε ήταν μαγευτική. Τα παιδιά αδημονούσαν να μπούμε μέσα στο μαγαζί. Αρχικά το ρεπερτόριο ήταν ξένο, στο άκουσμα όμως και ελληνικών ξεσηκωτικών επιτυχιών το κέφι απογειώθηκε. Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε την ζεμπεκιά τόσο της κυρίας διευθύντριας, όσο και της κυρίας Κυρίμη.

Γυρίζοντας αργά στο ξενοδοχείο, άρχισε η σκληρή επιτήρηση. Τα φώτα των δωματίων έκλεισαν, τα τηλέφωνα αποσυνδέθηκαν, οι τηλεοράσεις απενεργοποιήθηκαν και συνομιλίες σταμάτησαν. Όλοι κουρασμένοι πέφτουμε για ύπνο, ενώ τα άγρυπνα μάτια των καθηγητών κάνουν περιπολίες.

 

Τρίτη 24 Απριλίου 2007:

 

Το πρωί όλοι με δυσκολία ξύπνησαν, και ένα καλό πρωινό για την υπόλοιπη μέρα ήταν σωτήριο. Επόμενος προορισμός μας η Καλαμπάκα –τα Μετέωρα.

Στο λεωφορείο τα μπαλόνια που είχαμε αγοράσει την προηγούμενη βραδιά, τα σπάσαμε και τα παιδιά ρουφώντας το αέριο που μετέτρεπε σε κωμική τη φωνή τους επιδόθηκαν σε αστεϊσμούς.

Σε λίγο φάνηκαν οι επιβλητικοί βράχοι των Μετεώρων. Θεόρατοι βράχοι που θαρρείς άγγιζαν την άκρη του ουρανού υψώνονταν μπροστά μας, περιτριγυρισμένοι από πράσινη πεδιάδα. Στις κορυφές τους, σαν από χέρι θεϊκό και όχι ανθρώπινο καρφιτσωμένα πανέμορφα πετρόχτιστα μοναστήρια, σμιλευμένα με τέχνη. Εικόνες απείρου κάλλους, που σου προκαλούν δέος και θαυμασμό. Χιλιάδες τουρίστες πλημμύριζαν τα μοναστήρια και κατέκλυζαν το μέρος.

Φτάνοντας εκεί, ανεβαίνουμε στη Μονή Βαρλαάμ, όπου μας ξεναγούν και μας μιλούν για τις τοιχογραφίες και όλα τα συναφή. Φυσικά το ποιο ωραίο ήταν η εμπειρία με τις φούστες που έπρεπε να βάλουμε προκειμένου να μπούμε. Οι φωτογραφίες θα μείνουν αλησμόνητες.

 

 

Μετά επισκεφθήκαμε την Καλαμπάκα, όπου απολαύσαμε το γεύμα μας και πήραμε αναμνηστικά.

Η στιγμή της αναχώρησης όμως έφτασε. Η εκδρομή μας φτάνει πλέον στη δύση της. Τελευταία στάση πραγματοποιείται στα Γρεβενά για να δοκιμάσουμε τα περίφημα Γρεβενιώτικα  γλυκά και να δροσιστούμε.

Τα ψέματα τελείωσαν, πήραμε πλέον το δρόμο του γυρισμού, για την Τριανδρία. Όλοι μέσα στο λεωφορείο αναπολούμε τις όμορφες στιγμές. Αυτή ήταν η τελευταία μας τριήμερη ως μαθητές του γυμνασίου.

Η εκδρομή μας εκπληρώνοντας τους σκοπούς του προγράμματός της, μας βοήθησε να γίνουμε πιο υπεύθυνοι, αυτοτελείς και αυτάρκεις. Να επιβιώνουμε και πέρα απ’ τη φροντίδα των γονέων, διεύρυνε τους ορίζοντές μας και τέλος ενίσχυσε ακόμη περισσότερο το πνεύμα ομαδικότητας και φιλίας.

Θα ήθελα λοιπόν να κλείσω με μια λέξει που περικλείει στον ύψιστο βαθμό το νόημα των συναισθημάτων μας

« Ευχαριστούμε».

 Κεραμάρη Στέλλα


1ο Γυμνάσιο Τριανδρίας                              Σχολ. Έτος 2006-07

 

Τριανδρία 24 Απριλίου 2007

 

Έκθεση εκδρομής

 

Έκθεση τριήμερης Εκπαιδευτικής Επίσκεψης στο πλαίσιο Σχολικών Δραστηριοτήτων Περιβαλλοντικού Περιεχομένου με δύο διανυκτερεύσεις, στο

Βόλο, Πήλιο, Μετέωρα,

των μαθητών της τρίτης (Γ') τάξης, από την Κυριακή 22 έως και την Τρίτη 24 Απριλίου 2007.

 

Στην εκδρομή συμμετείχαν 53 μαθητές που είχαν υποβάλλει  ενυπόγραφα σημειώματα των κηδεμόνων των, με τα οποία εγκρίνουν τη συμμετοχή των παιδιών τους στην Εκπαιδευτική Επίσκεψη.

 

Για την πραγματοποίηση της εκδρομή χρησιμοποιήθηκε ένα τουριστικό λεωφορείο σύμφωνα με το πρόγραμμα.

 

Η εκδρομή διεξήχθη με

α)Αρχηγό της εκδρομής  την Διευθύντρια του σχολείου Κα Γκάζου Νίκη ΠΕ11

β)Συνοδό καθηγητή τον Σιδηρόπουλο Βασίλειο ΠΕ3

γ)Συνοδό καθηγήτρια την Κυρίμη Βασιλική ΠΕ2

δ)Συνοδό καθηγητή τον Γκαζά Δημήτριο ΠΕ19

 

Το σχολείο για να προσφέρει στα παιδιά ολοκληρωμένη εκπαίδευση δεν πρέπει να περιορίζει τις δραστηριότητές του, ούτε χρονικά, στο ωρολόγιο πρόγραμμα, ούτε τοπικά, στο σχολικό συγκρότημα.  Πρέπει να υπάρχει μία συνεχής προσφορά ευκαιριών οι οποίες έχουν στόχο να συμβάλλουν στην ολοκληρωμένη ανάπτυξη του παιδιού με σύνθετο τρόπο: αφενός βοηθούν το παιδί να εμπλουτίσει τις γνώσεις του, και αφετέρου δημιουργούν ερεθίσματα και ευκαιρίες για να υποκινήσουν τη συναισθηματική, φυσική και αισθητική του ανάπτυξη.

Ως εκπαιδευτικοί, οφείλουμε να προσφέρουμε στα παιδιά τις ευκαιρίες μέσα από διάφορες δραστηριότητες, ώστε να μπορούν να αναπτύξουν την κριτική τους σκέψη, να ασκήσουν την φαντασία τους, να πράξουν δημιουργικά. Οφείλουμε να μην παραμείνουμε απλοί θεατές, άβουλοι φορείς και απλά εκτελεστικά όργανα προγραμμάτων. Είμαστε εδώ για να μετουσιώσουμε τους στόχους σε πράξη, να ερμηνεύσουμε τα μηνύματα της εποχής μας και να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση του λειτουργήματός μας.

Για την επίτευξη των στόχων που αναφέρθηκαν, στο σχολείο μας πραγματοποιούνται κάθε χρόνο διάφορες δραστηριότητες, όπως Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, Αγωγή Υγείας, Αγωγή Σταδιοδρομίας, καθώς και Εκπαιδευτικές Επισκέψεις.

Η οργάνωση όμως μιας πολυήμερης εκπαιδευτικής εκδρομής, αποτελεί  σημείο τριβής για τους καθηγητές και διαρκή στόχο για τους μαθητές κάθε σχολείου. Για να ανταποκριθούμε στο αίτημα αυτό και για  να ευαισθητοποιήσουμε τους μαθητές σε θέματα που έχουν να κάνουν με το περιβάλλον, την ιστορία, την παράδοση κ.ά., πραγματοποιήσαμε και την τριήμερη εκδρομή στο Βόλο, Πήλιο, Μετέωρα. Οι μαθητές κατανόησαν κι απόκτησαν γνώση του ιστορικού παρελθόντος μας, ενώ ταυτόχρονα γνώρισαν καλύτερα τη βαρύτατη πολιτιστική κληρονομιά του τόπου μας.

 

Το πρόγραμμα της εκδρομής τηρήθηκε με μία διαφορά, ότι το γεύμα της Δεύτερης μέρας έγινε στα Καλά Νερά και όχι στη Βυζίτσα.


Πρώτη ημέρα

08:30

10:00

12:20

13:10

17:00

19:00

21:00

Αναχώρηση από το Σχολείο με τουριστικό λεωφορείο

Άφιξη στο Δίον. Περιήγηση στον Αρχαιολογικό χώρο.

Στάση στην κρεμαστή γέφυρα του Πηνειού (Αγία Παρασκευή) Συνεχίζουμε για τα Αμπελάκια (Περιήγηση Γεύμα)

Συνεχίζουμε για Βόλο

Άφιξη και κατάλυση στο Ξενοδοχείο

Δείπνο σε κατάστημα της περιοχής. Επιστροφή στο ξενοδοχείο. Διανυκτέρευση.

 

Δεύτερη ημέρα

07:30 08:00

08:30

10:00

12:00

13:15

16:00

 

18:10

21:30

Αφύπνιση των μαθητών.

Πρωινό στο εστιατόριο του ξενοδοχείου.

Μετά το πρωινό μας αναχωρούμε για την Πορταριά και την Μακρινίτσα Συνεχίζουμε για τα Χάνια

Συνεχίζουμε έπειτα για Ζαγορά, τον Αγ. Ιωάννη και την Τσαγκαράδα

Φθάνουμε ΒΥΖΙΤΣΑ - Γεύμα

Κατόπιν κατηφορίζουμε με το λεωφορείο για τις Μηλιές

Αργά το απόγευμα επιστρέφουμε στο Βόλο

Δείπνο και διασκέδαση σε κατάστημα της περιοχής. Επιστροφή στο ξενοδοχείο. Διανυκτέρευση.


Τρίτη ημέρα

07:30

08:30

11:00

11:30

15:00

16:30

20:00

Αφύπνιση των μαθητών.

Πρωινό στο εστιατόριο του ξενοδοχείου. Αναχώρηση

Άφιξη στην Καλαμπάκα

Επίσκεψη στις Μονές των Μετεώρων - Γεύμα

Αναχώρηση

Στάση στα Γρεβενά

Επιστροφή στην Τριανδρία

Της εκδρομής αυτής προηγήθηκε αναλυτικός σχεδιασμός και εξειδικευμένη στοχοθεσία καθότι έπρεπε να καλυφθούν τόσο οι εκπαιδευτικοί όσο και οι ψυχαγωγικοί στόχοι.

Από πλευράς παιδαγωγικής και ψυχαγωγίας, οι στόχοι που ετέθησαν επετεύχθησαν γεγονός που ικανοποίησε όλους μας.

Οι επισκέψεις στο Δίον, την Αγία Παρασκευή, τα Αμπελάκια και τα Μετέωρα ήταν απόλυτα επιτυχείς.

Η περιήγηση του Πηλίου ολοκληρώθηκε με μεγάλη δυσκολία καθ’ ότι και ο δρόμος είναι πολύ δύσκολος και το λεωφορείο μας πολύ μεγάλο. Το καταπληκτικό όμως φυσικό περιβάλλον του όρους των Κενταύρων μας αποζημίωσε για την κούραση της διαδρομής. Άλλωστε η χαρά που μας προσφέρει η περιπέτεια μένει, ενώ η ταλαιπωρία είναι της στιγμής.

Το γεύματά μας στην υπέροχη πλατεία με τα πλατάνια στα Αμπελάκια, στην παραλία στα Καλά Νερά και στην σκιά των βράχων των Μετεώρων στην Καλαμπάκα όχι μόνο ικανοποίησε τις γαστριμαργικές ανάγκες, αλλά και όλες τις αισθήσεις μας καθότι το περιβάλλον παντού είναι καταπληκτικό.

Η επιστροφή στην πόλη μας δυστυχώς μας προσγείωσε στην καθημερινότητα, αλλά η ικανοποίηση της γνώσης και η χαρά της περιπέτειας θα συντηρούν στην μνήμη μας τις ωραίες εικόνες που αποκομίσαμε.

 

Το πέρασμα από το Γυμνάσιο

 

Γυμνάσιο, το πρώτο σκαλί της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Μια λέξη, τόσα σημαινόμενα, τόσα συναισθήματα.

Πριν από τρία χρόνια περάσαμε την πύλη του Γυμνασίου κουβαλώντας μαζί μας όλες τις αγωνίες και τις προσδοκίες του παιδιού που γίνεται έφηβος και ενταχθήκαμε σ’ ένα νέο σχολικό περιβάλλον.

 

 

Έκπληξη προκάλεσε σ’ εμένα η αλλαγή των σχέσεων μαθητή – καθηγητή. Η ύπαρξη πολλών γνωστικών αντικειμένων και διαφορετικών διδασκόντων, κατέστησε τις σχέσεις κάπως απρόσωπες. Βέβαια, αυτό μεταβλήθηκε με την πάροδο των τριών αυτών χρόνων, μια και ήρθαμε κοντά τόσο με τους καθηγητές, όσο και με τους συμμαθητές μας.

Η συμβίωση κάτω απ’ τη στέγη του γυμνασίου, οι κοινοί αγώνες και οι κοινοί στόχοι βοήθησαν να αναπτυχθούν μεταξύ των συμμαθητών σχέσεις φιλαλληλίας, συνεργασίας, αλληλοβοήθειας. Οικοδομήθηκαν γερές φιλίες, μέσα απ’ τις ολοήμερες και κυρίως τριήμερες εκδρομές και ομαδικές εργασίες που μας έδεσαν ακόμη περισσότερο. Ποιος μπορεί να λησμονήσει τις υπέροχες στιγμές που μοιραστήκαμε; Είναι άλλωστε και τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα που νιώσαμε στα θρανία του γυμνασίου.

 

 

Οι καθηγητές μας με πολύ καλή επιστημονική κατάρτιση στο αντικείμενο που διδάσκουν, μας μετέδωσαν τις γνώσεις τους με απλότητα και σαφήνεια. Υπήρξαμε τυχεροί που ανάμεσά μας είχαμε καθηγητές που έδωσαν όλον τους τον εαυτό για τις δραστηριότητές μας. Καθηγητές που θυσίασαν τον ελεύθερο χρόνο τους και κατέβαλλαν κόπο, ώστε εμείς να συμμετέχουμε σε σχολικά προγράμματα για τη διεύρυνση των γνώσεών μας. Κι όχι μόνο αυτό αλλά και για την υλοποίηση των εξορμήσεών μας.

 

 

Με τους καθηγητές και τη διευθύντριά μας αποκτήσαμε οικειότητα, αισθανόμαστε άνετα και εκφράσαμε τους προβληματισμούς μας και τις σκέψεις μας. Αναπτύξαμε μαζί τους την αίσθηση του χιούμορ, καθώς σε στιγμές χαλάρωσης δεν έλειψαν τα αστεία και τα ανέκδοτα!

Το σχολείο όμως έχει και άλλους στόχους, όπως να προϊδεάσει τους νέους για την πραγματική ζωή, να τους μυήσει στο πνεύμα του σκληρού αγώνα της επιβίωσης. Μια ζωή στην οποία θα γνωρίσουν το δίκαιο και το άδικο. Πρέπει λοιπόν να παλέψουν για την αναγνώρισή τους. Γιατί πολλές φορές ο ωφελιμισμός, η κατάφωρη αδικία καλύπτουν τους πραγματικούς αγώνες. Η ζωή όμως είναι ένας διηνεκής αγώνας επίτευξης και πραγματοποίησης των επιδιώξεών μας. Ο Μπέρναντ Σω είπε κάποτε: «Στη ζωή υπάρχουν δύο τραγωδίες. Είτε να χάσεις αυτά που ποθείς, είτε να τα κερδίσεις», εννοώντας ότι υπάρχει τραγικότητα ακόμα και στην κατάκτηση του στόχου, μια και μπορεί κανείς να χάσει τον εαυτό του κατά τη διάρκεια του αγώνα.

 

 

Βέβαια η υπομονή και η επιμονή που μας διδάξατε θα στέφουν τους κόπους μας πάντα με επιτυχία.

Θα θέλαμε λοιπόν, να σας ευχαριστήσουμε για τις στιγμές που ζήσαμε, για τα εφόδια που μας δώσατε, για την αγάπη με την οποία μας περιθάλψατε και ζητάμε τις ευχές σας για τη νέα σελίδα, που ανοίγεται στη ζωή μας, αυτή του Λυκείου.

Κεραμάρη Στέλλα


στις μαθήτριες και στους μαθητές

 

όταν γνωρίζετε ότι η ζωή χρειάζεται συνεργασία και ανάληψη ευθυνών,

όταν δεν νιώθετε περιορισμένοι από την ανάγκη να τηρείτε το αυτονόητο ,

όταν μπορείτε να έχετε μοναδικό ξάγρυπνο συνοδό τη συνείδησή σας ,

όταν όχι μόνο δεν παρασύρεστε, αλλά αποτρέπετε και τους άλλους από αυτό,

όταν φροντίζετε οι ενέργειές σας να μην σας φέρνουν στην ανάγκη να ζητάτε συγνώμη,

 

τότε θα αξίζετε την εμπιστοσύνη που διεκδικείτε,

 

ακόμη και τότε δεν θα μπορούμε να μην ξαγρυπνούμε