Αρχική σελίδα

1ο Γυμνάσιο Τριανδρίας

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ

ΣΧΟΛΙΚΟ

ΔΙΚΤΥΟ

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ

ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ

ΜΑΘΗΤΕΣ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ

ΕΚΔΡΟΜΕΣ

ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ

Στις 12 Μαΐου 2008

Ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βόρειας Ελλάδας

βράβευσε με την απονομή Α΄ Βραβείου την μαθήτρια της Γ΄ Τάξης

Παπαναστασίου Γεωργία

και με την απονομή Επαίνου την μαθήτρια της Γ΄ Τάξης

Ριζάκη Άννα

για τη συμμετοχή τους στον ποιητικό διαγωνισμό που πραγματοποιήθηκε

στο πλάισιο του ΙΗ΄ Πνευματικού Μαΐου.

Τα ποιήματα με τα οποία συμμετείχε στον διαγωνισμό η Παπαναστασίου Γεωργία

Ηλιοβασίλεμα

 

 

Χρώματα γλυκά, ανέμελα

μπερδεμένα μεταξύ τους

σαν κουβάρι ολόχρυσης κλωστής

που ΄ναι από όνειρα πλασμένο.

Ένας ήλιος λαμπερός

παίρνει τα χρώματα

και τα κάνει τραγούδι γλυκό

της άνοιξης άνθος πολύχρωμο.

Οι αχτίδες στολίδια

στα λευκά, ένδοξα μάρμαρα του Παρθενώνα

πλάθουν στα μάτια σου

σκιάς παιχνίδια.

Μετά γλυκαίνει ο ουρανός

πίνακας στα χέρια του ζωγράφου.

Ο νους σε σύννεφα

από μετάξι ταξιδεύει

μετάξι κίτρινο και κόκκινο

κίτρινο,

χαρά, ευτυχία, ξενοιασιά.

Κόκκινο,

ζωή, έρωτας, αγάπη.

Ηλιοβασίλεμα!


 Εφηβεία

 

 

Περπατούσα μόνη

στο μονοπάτι που δεν είχε τέλος

κυνηγώντας μια πεταλούδα

που μ΄ οδηγούσε εκεί.

Το «εκεί» με πλησίαζε

με χτύπαγε φιλικά στον ώμο

σαν φίλος από όνειρα φτιαγμένος.

Τα χείλη μου στεγνά

ζητούσαν κρασί πύρινο

να με μεθύσει,

να μη βλέπω το «εκεί».

Παιχνίδι στα χέρια του

η τύχη μου,

ο προορισμός μου.

Το κρύο με τύλιξε

σαν μια Ελένη

πλασμένη απ΄ τον αιθέρα,

σαν μια φιγούρα τραγική

της Μήδειας Ερινύα

και πριν προλάβω να φωνάξω

το «εκεί» με τράβηξε στα σωθικά του

στο πιο βαθύ σημείο του

δεν ήμουν πια άνθρωπος

μια πεταλούδα έγινα

που οδηγεί στην αρχή του κόσμου

όχι στο τέλος

όπου υπάρχει μόνο

Χάος, Γαία κι Έρως.


 Ελευθερία

 

 

Μαύρο πέπλο ριγμένο πάνω της

Πένθιμο προσωπείο στο πρόσωπο αφημένο

Κρυστάλλινα δάκρυα στο μάγουλο τρεχούμενα

Εγώ, εσύ, εμείς.

 

Το βήμα ρυθμικό

πόνος στα μάτια.

Τύραννος η φλόγα που καίει

μέσα στην καρδιά της.

Ροδοπέταλα χαράζουν δρόμο άγνωστο

Εγώ, εσύ, εμείς.

 

Το όνειρο δεν έφυγε

Σαν πεταλούδα με ολομέταξα φτερά

Γύρω της παιχνίδια του μυαλού υφαίνει

Εγώ, εσύ, εμείς.

 

Ένα βήμα πίσω,

ένα βήμα μπρος

Ο ουρανός γίνεται χαρά και τραγούδι

στο άγγιγμά της.

Άγγιγμα ειρηνικό

Της ευτυχίας χάδι.

Το χάδι της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ.

Το όνομα αυτό μέσα στα χείλη των ηρώων

μελωδία γίνεται

της άνοιξης λουλούδι

νερό αιώνιο

που ξεδιψά.

Γιατί διψά η ελληνική ψυχή.

Διψάμε, εγώ, εσύ, εμείς.

 

Τα ποιήματα με τα οποία συμμετείχε στον διαγωνισμό η Ριζάκη Άννα

Φιλία

 

 

Μπρος μου στέκει

το πιο όμορφο κόσμημα,

μοναδικό, αληθινό,

το πιο μεγάλο και πολύτιμο

και αστραφτερό.

Ένα διαμάντι μοναδικό, ξεχωριστό, ανεκτίμητο.

Κανείς δεν πιστεύει σ΄ αυτό …

μόνο εγώ που το έχω μπροστά μου και το κοιτώ

Πολλοί το αποκαλούν παραμύθι, ψέμα, όνειρο ανέφικτο

Άλλοι το λένε φάντασμα φτιαγμένο από αέρα,

πνεύμα μαγικό.

Επίσης λένε πως στην εποχή μας δεν θα υπάρξει ποτέ ...

Δεν πιστεύω τίποτα απ΄ όλα αυτά

γιατί η λάμψη του είναι ήλιος φωτεινός

η αγάπη μου γι΄ αυτό με κάνει κάθε εμπόδιο να ξεπερνώ …

Το όνομά του είναι η φιλία

η αληθινή …

Θες να την αποκτήσεις;

Δεν είναι δύσκολο πολύ …

Αν τη θες πραγματικά

Πίστεψε σε εσένα

και νάσου θα βρεθεί μπροστά …

η αγκαλιά της, θα σε φέρει

στον Θεό κοντά …


 Το φάντασμα του έρωτα

 

 

Σε βλέπω μα νιώθω πως είσαι χιλιόμετρα μακριά

Σε αγγίζω μα νιώθω πως πιάνω στον αέρα

Σε ακούω μα νιώθω πως ακούω το θρόισμα των φύλλων

Είσαι κάτι μαγικό

Τα μάτια σου τα γαλανά με οδηγούν πάνω στα σύννεφα

ψηλά

Τα χείλη σου τα κόκκινα στον παράδεισο με πηγαίνουν

ξανά

Τα χέρια σου τα απαλά με ταξιδεύουν στη χώρα του Έρωτα

μακριά …

Μα είσαι κάτι μακρινό, αέρινο, μελωδικό …

Και η αγάπη τρέχει μακριά

Και μένω μόνη μου ξανά

Και ο έρωτας με κυνηγά …


Ένα κομμάτι της καρδιάς μου

Στη μνήμη του αγαπημένου μου καθηγητή Γαζέτα

 

 

Τα μάτια μου ξεχειλίζουν δάκρυα

και λίμνη σχηματίζεται με περίεργα σχήματα

είσαι δυστυχώς μακριά πολύ

και η καρδιά μου σε αναζητά

πόσο θα ’θελα να είσαι εδώ

μα πιο πολύ επιθυμώ

καλά να σ΄ έχει ο Θεός

και να ξέρεις πως πολύ σ΄ αγαπώ

γνωρίζω πως θα ΄θελες να χαμογελώ

και προσπαθώ όσο μπορώ

μα η σκέψη σου έρχεται στο μυαλό

αλλά θα κάνω τα πάντα

για να φύγει η θλίψη μου

και σε παρακαλώ

μια χάρη σου ζητώ

κράτα με σαν ανάμνηση στο μυαλό