Οι δράσεις στο Σέιχ-Σου

 

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2008

 

 

Εαρινή ισημερία – Παγκόσμια ημέρα Δασοπονίας. Mε στόχο την Ευαισθητοποίηση σε θέματα ρύπανσης του περιβάλλοντος, γίνεται η παράλληλη δράση που για καιρό προετοιμάζαμε: η «Συλλογή – απομάκρυνση σκουπιδιών τμήματος του δάσους του Σέιχ Σου που βρίσκεται κάτω από την Περιφερειακή». Η πολύ σημαντική αυτή δραστηριότητα έγινε με την συνεργασία του Δήμου Τριανδρίας, την παρουσία της Δημάρχου Κας Δρίτσα και του Αντιδημάρχου καθαριότητας κου Τάτση.


 Αφού βγήκαμε αναμνηστικές φωτογραφίες φορέσαμε από ένα ζευγάρι γάντια και αποφασισμένοι να αλλάξουμε την εικόνα της περιοχής αρχίσαμε να περισυλλέγουμε τα απορρίμματα. Για πολλή ώρα αγωνιζόμασταν για την καθαριότητα του δάσους.

 

 

Στο τέλος, όλοι ήμασταν ικανοποιημένοι γιατί μπορέσαμε να βελτιώσουμε την εικόνα μιας περιοχής με την εθελοντική αυτή προσφορά μας.

 

 

Στην συνέχεια επισκεφθήκαμε τον Σταθμό της Πυροσβεστικής στο δάσος όπου ο υποδιοικητής κ. Κατιρτζίδης Άρης και οι υπεύθυνοι μας ενημέρωσαν για το έργο της υπηρεσίας τους στην προστασία του δάσους.


Κάναμε και τις ερωτήσεις μας, όσες από αυτές που είχαμε ετοιμάσει δεν καλύφθηκαν από την εισήγηση του κ. Κατιρτζίδη, πήραμε και το υλικό που είχαν ετοιμάσει για μας και απόλυτα ικανοποιημένοι από την φιλοξενία ξεκινήσαμε για ανεβούμε στο βουνό.

 

Ο κ. Γκαζάς μας οδήγησε στη μυστηριώδη Άσπρη Πέτρα, ένα βράχο από λευκό κρυσταλλικό χαλαζία που ξεχωρίζει στις φωτογραφίες του δάσους από ψηλά. Την είδαμε και στον υπολογιστή λίγες μέρες νωρίτερα χρησιμοποιώντας το “Google Earth”. Βγήκαμε μια αναμνηστική φωτογραφία, και παίξαμε με τα κομμάτια της άσπρης πέτρας που όταν τα χτυπάς πετούνε σπίθες και μυρίζει μπαρούτι.

 

Συνεχίσαμε τη διαδρομή μας ανάμεσα σε αγριολούλουδα, θάμνους, δέντρα. Στην πορεία μας στο δάσος, είχαμε την ευκαιρία να εντοπίσουμε και να αναγνωρίσουμε πολλά και εντυπωσιακά αγριολούλουδα.

Οξαλίθρα ή Ξινήθρα, Πικραλίδα, Τραγόχορτο, Τορδύλιο, Γαϊδουράγκαθο, Παπαρούνα, Συλανό, Αγριογεράνι, Μαλκόμιο, Χαμομήλι, Βατράχι, Σκορτσονέρα, Οραβάγχη, Μαργαρίτες, Αγριοτριανταφυλλιές. Τα φωτογραφίζαμε και βρίσκαμε το όνομά τους αφού τα εντοπίζαμε σε μια μεγάλη αφίσα με σχέδια αγριολούλουδων που είχαμε μαζί μας.

 

Συναντήσαμε και μία χελώνα που αφού την φωτογραφίσαμε την αφήσαμε να ταξιδεύει με την δική της ταχύτητα. Βρήκαμε και ανθρώπινες κατασκευές σε κακή κατάσταση εγκατάλειψης όπως τουαλέτες, βρύσες, παγκάκια, τραπέζια για πικ-νικ, παιδικές χαρές, καθώς και ξεχειλισμένους κάδους σκουπιδιών με το περιβάλλοντα χώρο γεμάτο από σκουπίδια.

 

 

Στα κιόσκια στην κορυφή σταματήσαμε για το πικ-νικ. Βγάλαμε τα σάντουιτς και οτιδήποτε είχαμε ετοιμάσει και στρώσαμε το πρόχειρο τραπέζι μας.

Ξεκουραστήκαμε, παίξαμε στην παιδική χαρά και συνεχίσαμε την πορεία μας μέσα από το μονοπάτι της ρεματιάς που παλαιότερα οδηγούσε στο ρέμα Κωνσταντινίδη, το ρέμα που είναι δίπλα στο σχολείο μας. Τώρα τα νερά από την ρεματιά αυτή απάγονται από την Περιφερειακή Τάφρο. Το μονοπάτι που είχε χαραχθεί και δημιουργηθεί με έργα ενός φιλόδοξου προγράμματος πριν από τριάντα χρόνια, τώρα είναι σε κατάσταση πλήρους εγκατάλειψης.

 

 

Πλακόστρωτα με σχιστόλιθο, ξύλινα γεφύρια, κιόσκια, ξύλινοι κάδοι σκουπιδιών, ξύλινοι προστατευτικοί φράχτες στο όριο του μονοπατιού και άλλα έργα, έχουν εγκαταλειφθεί στην φθορά του χρόνου, να αποσαρθρώνονται, να σαπίζουν και να καταρρέουν.

 

 

Κανέναν υπεύθυνο, κανέναν αρμόδιο, κανέναν υπάλληλο δεν είδαμε πουθενά. Γιατί; Γιατί εγκαταλείψατε το δάσος μας, τον πνεύμονά μας, το περιβάλλον μας, τον πλανήτη μας; Στην έξοδο του δάσους συναντήσαμε και έναν άστεγο, που έκανε το δάσος σπίτι του, και ο οποίος μας θύμισε το θρύλο του Ταρζάν του Σέιχ Σου. Με μεγάλη δυσκολία περάσαμε στο πεζοδρόμιο της γέφυρας του περιφερειακού. Οι κατασκευαστές δεν επιμελήθηκαν όπως έπρεπε το σημείο αυτό, αγνοώντας τους περιπατητές και φροντίζοντας μόνον για τα αυτοκίνητα. Εδώ τελείωσε η πολύωρη εξερεύνηση του δάσους, που ενώ είναι τόσο κοντά μας, ο σύγχρονος τρόπος ζωής, η αδιαφορία των αρμοδίων, και ο καναπές δεν μας δίνουν την ευκαιρία να το επισκεφθούμε. Στην πολλών χιλιομέτρων διαδρομή μας με μέτριο βαθμό δυσκολίας, εκτός από τον κ. Γκαζά, μας οδήγησαν η κ. Τσιπουλάνη και η κ. Τιάκα, τις οποίες και ευχαριστούμε.